ZNA Cadix

Gelegen aan het hoofd van Spoor Noord, vormt het ziekenhuis een scharnier tussen het park, de dokken en de stad, en profiteert zo van elk van hun kwaliteiten. De beperkte oppervlakte van het terrein vereist dat het ziekenhuis verticaal wordt georganiseerd. De ziekenhuisstructuur heeft een duidelijk herkenbare gelaagde opbouw. Alle poliklinische activiteiten met spreekkamers, kenniscentra en medische technische diensten bevinden zich in het laagste gedeelte. De verschillende verpleegafdelingen zijn in een L-vorm geplaatst bovenop het voetstuk, waarboven zich het administratieve blok bevindt. Dit geheel wordt meerdere malen horizontaal doorsneden door het verweven van het gebouw met zijn omgeving. Het ziekenhuis verankert zich in het stedelijk weefsel door de gehele begane grond vrij te geven als een openbare zorgboulevard met een pleinfunctie voor voetgangers en fietsers. Gemotoriseerd verkeer (inclusief ambulances) wordt volledig ondergronds afgehandeld. De derde verdieping is ook openbaar, met een panoramavloer en terras die een prachtig uitzicht op de stad en de haven bieden. Het ziekenhuis vormt een drieluik in balans met de aangrenzende gebouwen, die nog moeten worden voltooid.

Zowel in zijn verticale vorm, zijn plint als zijn Gezondheidscentrum-programma wordt het project gekenmerkt door een zekere strengheid en stedelijkheid. Vooruitlopend hierop wordt een grote mate van huiselijkheid, begrijpelijkheid en natuurlijkheid in het project geïntroduceerd. De belangrijkste elementen hiervoor zijn de sterke aanwezigheid van daglicht, kleine en grote binnentuinen en buitenruimtes, ondanks de dichte stedelijke locatie van het project. De centrale betonnen wenteltrap zorgt ook voor een organische beweging in het orthogonale volume. Het organische aspect is zowel in uiterlijk als in functionaliteit. De trap is het ontmoetingspunt van de vier windrichtingen en ingangen van het gebouw. Het verbindt alle zijden. Tenslotte is er de 'schilderachtige' benadering van architectuur die het gebouw aanneemt door zijn kleuren: het blauw en groen als grote keramische kleurvlakken, het okergeel in de verlichting. Want gerelateerd aan schilderkunst, is architectuur in wezen net zo goed een manier om naar het landschap te kijken en perspectieven te openen.’